Do niedawna projektowanie systemów CCTV wymagało od projektanta przestrzegania normy PN-EN 50132-1, traktującej dosyć ogólnie o całościowym ujęciu jakości systemu i sprecyzowaniu procedur testowych dla nowego systemu. Konieczne było również uwzględnienie kolejnej normy, PN-EN 50132-7, która określa rodzaj zastosowanych komponentów powstającego systemu telewizji dozorowej. Chodzi głównie o sprecyzowanie parametrów, jakimi ma się charakteryzować cały system, aby spełnić wymogi formalne i oczekiwania klienta. Jeszcze kilka lat temu wybór był prosty. Mniej skomplikowane systemy projektowano zwykle na bazie rejestratorów analogowych. Dla dużych systemów tworzono skomplikowane układy satelitarne, złożone z kilku krosownic, z których korzystało jednocześnie wielu operatorów. Same rejestratory stanowiły wówczas uzupełnienie systemu o funkcjonalność rejestracji sygnału wizyjnego. Z biegiem czasu wykorzystanie protokołu TCP/IP oraz sieci LAN wytworzyło generację sieciowych rejestratorów wizyjnych (tzw. Network Video Recorder) przechwytujących strumienie wizyjne w MPEG-4, a później także H.264 (Bosch Recording Station).
Takie rejestratory zapisywały materiał wizyjny na dysku lokalnym (kontroler RAID) lub zewnętrznej macierzy SCSI. W dalszej kolejności pojawiły się macierze iSCSI oraz autorskie oprogramowanie firmy Bosch, czyli Video Recording Manager, zawiadujące zapisem na tych macierzach.
Czy zatem rejestratory w ich oryginalnej formie mają jeszcze realne szanse jeśli muszą konkurować z technologią IP oraz z wielkim wyścigiem rozdzielczości od 540 linii telewizyjnych do 1920×1080 pikseli?
Obserwacja rozwoju technologii, nie tylko na rynku branży bezpieczeństwa, może wzbudzić co do tego pewne wątpliwości. Powstało wiele rozwiązań bazujących na coraz bardziej popularnym standardzie HD-SDI. Opracowany przez stowarzyszenie SMPTE standard 292M w teorii pozwala na przesłanie cyfrowego sygnału z punktu kamerowego do rejestratora na odległość dochodzącą do 100 metrów przy zastosowaniu przewodu RG-6/RG-11 (dla przepływności 1,5 Gb/s).
Czyżby znaleziono panaceum na wszystkie problemy, jakie niesie ze sobą zastosowanie systemu IP?
Otóż niezupełnie. Większość systemów analogowych wykorzystuje okablowanie wykonane z użyciem kabli typu RG-59 lub RG-6, a pozostałe korzystają z konwerterów przewodu koncentrycznego na przewód sieciowy odpowiedniej kategorii. Problem w tym, że przewody w większości starych instalacji mają złą jakość, a rdzenie samych przewodów RG często nie są już miedziane, lecz miedziowane! Jakość oplotu pozostawia również wiele do życzenia. W efekcie okazuje się, że dopuszczalna odległość między kamerą pracującą w standardzie HD-SDI a rejestratorem spada do kilkudziesięciu metrów.
Czy można zatem zaprojektować nieskomplikowany system odpowiadający obecnym trendom?
Zdecydowanie tak. Firma Bosch, począwszy od 2009 roku, skutecznie promuje platformę pod nazwą kodową Midas. Jako następca Divara-2 nowy rejestrator Divar-XF zapoczątkował kolejny rozdział w historii rejestratorów analogowych. Standardowa funkcjonalność pozwalająca na obsługę ekspandera portów klawiaturowych lub menedżera monitorów, uzupełniona serwerem WWW oraz mechanizmem inteligentnego przeszukiwania (SmartSearch), to standard. Jako nowość pojawiła się możliwość wykorzystania macierzy RAID-4, co znacząco podniosło bezpieczeństwo przechowywanych danych. Wymogiem było użycie czterech dysków twardych w rejestratorze i dodatkowa licencja.
Po raz pierwszy pojawiła się możliwość rejestracji nie tylko obrazów z kamer analogowych, ale także – po dodaniu odpowiednich licencji – strumieni wizyjnych z kamer IP z kompresją H.264. Dzięki temu rejestrator stał się urządzeniem hybrydowym pozwalającym na rejestrację obrazów z maksymalnie 16 kamer analogowych oraz osiem kamer sieciowych. W 2010 roku platforma Midas została zmodernizowana i pojawił się rejestrator Divar 700. Wraz z prezentacją nowej wersji pojawiły się zupełnie nowe możliwości w sferze protokołu TCP/IP. Nowa wersja pozwoliła na rejestrację obrazów z 16 kamer analogowych oraz strumieni wizyjnych z 16 kamer IP. W sytuacji gdy projektant tego wymagał, możliwe stało się zastosowanie modelu w pełni sieciowego, rejestrującego strumienie wizyjne z 32 kamer IP. Jeżeli objętość pamięci, na którą składały się cztery dyski HDD (każdy po maksymalnie 2 TB), okazywała się niewystarczająca, z pomocą przychodziły macierze iSCSI.
Firma Bosch oferuje dwie linie modelowe. Na pierwszą składa się typoszereg DLA1200/DLA1400, stanowiący ekonomiczny wariant macierzy iSCSI, będący uzupełnieniem rejestratora i zapisujący maksymalnie 12,8 TB materiału wizyjnego dla najbardziej rozbudowanej wersji. W przypadku systemów profesjonalnych dedykowanym rozwiązaniem są macierze FAS2020/FAS2040. Jeden rejestrator może obsłużyć do 60 jednostek logicznych, co przy ograniczeniu wielkości jednej jednostki logicznej do 8 TB daje w efekcie astronomiczną pojemność 480 TB. Dodatkową zaletą jest możliwość wyboru wersji z dwoma portami sieciowymi o przepustowości 1 Gb/s. Wówczas drugi interfejs sieciowy umożliwia podłączenie macierzy bezpośrednio do rejestratora (Direct-Attached Storage), a jednocześnie zmniejsza ruch w sieci i podnosi poziom bezpieczeństwa zapisu dla kamer analogowych w momencie awarii przełącznika sieciowego.
Najnowsza wersja sprzętowa rejestratorów DIVAR serii 700, wprowadzona w listopadzie 2011 r., umożliwia rejestrację obrazu z kamer HD pracujących w standardzie 720P czy 1080P zarówno w wersji stałopozycyjnej, jak i PTZ, w tym także obrazu archiwalnego, zarejestrowanego tymczasowo w pamięci kamery. Projektant musi jedynie pamiętać o sumarycznej przepływności strumieni wizyjnych (w wersji hybrydowej 36 Mb/s, a w wersji sieciowej 72 Mb/s) dla wybranego rejestratora. Z myślą o możliwości monitorowania stanu rejestratorów została także wprowadzona obsługa komunikatów protokołu SNMP. Aby w pełni korzystać z jakości HD, została zaprojektowana aplikacja Bosch Video Client, stanowiąca programowe centrum zarządzania rejestratorem. Od momentu wprowadzenia wersji 3.43 oprogramowania rejestratora interfejsem WWW stała się także aplikacja BVC. Wówczas nie jest konieczna instalacja jakiegokolwiek oprogramowania na stanowisku odbiorczym. Sama aplikacja (instalowana na komputerze) stanowi pewnego rodzaju platformę integrującą w jeden system nie tylko rejestratory z rodziny Divar 700, ale również systemy zapisu DLA 1200/1400 lub dekodery wizyjne VIP-XDHD wraz z kamerami prowadzącymi rejestrację na wewnętrznych kartach pamięci.
Zatem decydując się na użycie Divar 700, możemy łatwo zbudować analogowy system szyty na miarę nawet wygórowanych potrzeb. Co więcej, na bazie tego rejestratora można zaprojektować i zrealizować w pełni profesjonalny system IP wykorzystujący najnowsze zdobycze technologii, włącznie z macierzami iSCSI czy kamerami HD. Razem z nową aplikacją, tworzącą pomost między światem analogowym a IP, projektant otrzymuje solidne rozwiązanie do budowy systemu w pełni zgodnego ze współczesnymi trendami technologicznymi pomimo użycia tradycyjnego rejestratora. A w dziedzinie funkcjonalności zarówno samego Divara 700, jak i aplikacji BVC firma Bosch nie powiedziała jeszcze ostatniego słowa…
Radomir Dębek
Bosch Security Systems
Zabezpieczenia 1/2012